در قرآن کسانی که بر خلاف آموزه های عقلانی و وحیانی عمل می کنند، به عذاب، انذار داده شده اند.

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:جهت رفع این گرفتاریها، اگر آقایان چیزی به نظرشان می رسد که امر نافعی باشد که امروز مسلمانان بدان مشغول شوند تا بلاها از آنها مرتفع شود، تذکر دهند.

قرآن می فرماید:
و ما کان الله لیعذبهم و انت فیهم و ما کان الله معذبهم و هم یستغفرون.
مادام که تو در میان ایشان هستی، خداوند آنان را عذاب نمی کند، هم چنین مادام که استغفار می کنند، خداوند آنان را عذاب نخواهد نمود.

و می فرماید:
فلولا اذ جاءهم باسنا تضرعوا.
پس چرا هنگامی که عذاب ما به سراغشان آمد، تضرع و زاری نکردند.

هم چنین می فرماید:
لما ءامنو اکشفنا عنهم عذاب الخزی فی الحیواة الدنیا و متعنهم الی حین.
هنگامی که ایمان آوردند، عذاب رسواگر را در زندگانی دنیوی از آنان برداشتیم و آنان را تا زمانی (معین) بهره ور ساختیم.

در امم سابقه اتفاق که عذاب الهی به همان ترتیبی که پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آنان را خبر داده بود، بر بالای سرشان آمده، به طوری که همه یقین کرده و فهمیده اند که عذاب خدا نازل خواهد شد؛ ولی با تضرع و ابتهال آن را بر طرف کرده اند. عذاب خداوند از طرف غیب به توسط ملایکه، با توبه و رجوع الی الله و تضرع رفع می شود چه استبعاد دارد که عذاب از ما نیز رفع شود؟

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص194